Hatıralar...

  Geçmişle alakalı bir tek hisler kalır bana göre.. Önce sesler çok sonra görüntüler gider.. Ama o anda ne hissettiğini hiç unutmazsın mesela.. An be an yaşarsın tekrardan.. Ya mutluluktan uçarsın ya da depresyonun dibine vurursun.. Ama hep hissedersin..

  Bir de kötü hatıralar çok kalmazmış hafızada.. Yani siz istemeseniz bile silermiş beyin.. İyi hatıralar kalırmış hep.. Çünkü insanlar pek hatırlamak istemezler kötülükleri.. Hayal kırıklıklarını, ihanetleri, ölümleri.. Çok can yakar çünkü çok acıtır.. Cesaret ister biraz da bu yüzden..

  Benimde var hayal kırıklıklarım.. Yediğim kazıklar dost dediklerimden.. Sonra ölümler.. Söylerken bile tüylerini diken diken eden o kelime; kaçınılmaz son.. Aşk acıları.. Düşündükçe hissederim hala o anda yaşadıklarımı.. O anda dinlediğim müziği bile daha sonra dinlediğimde aynen hissederim.. O yüzden şarkıların bile bir anlamı var bende bir hatırası..

  Dedim ya insanlar daha çabuk silermiş kötü hatıraları... O yüzden iyiler daha çoktur hep.. İlk aşk mesela... İlk sevgililik.. İ̇lk elele tutuşma.. Sonu ne kadar kötü biterse bitsin hiçbir zaman unutulmaz o heyecan.. An be an hissedilir yüzde bir tebessümle.. Bazen bir fotoğraf bazen bir şarkı anında döndürür sizi o zamanlara.. Kötü hatıralara nazaran daha çok döneriz iyilere..

  Yoksa nasıl çekilirdi bu hayat..