:@

  O kadar bağırmak, o kadar yüzlerine ağzıma geleni söylemek istiyorum ki... Olmuyor. Tek yapabildiğim ağlamak. Tek yapabildiğim bu.
  Bu doğumgünümü de en kötü geçenler arasına yerleştirdim... O kadar kızgınım o kadar kırgınım ki onlara... Alamıyorum bir türlü hıncımı. Onlara göre böyle hissetmem bile suç belki. Bi insan kendi doğumgününde bu kadar ağlatılır mı ya. Herşeyin bana göre olması, benim için olması gerekmez mi? 
  Bütün o kutlama saçmalıkları bütün o pasta almalar hepsi Ecem ilerde laf etmesin, bişi demesin diye. Nerede samimiyet? İnsanın kendi ailesi bunu yapar mı? Gelmiş bi de annem beni suçlu çıkarıyor. Neymiş bir bakıma babamla ödeşmişiz... Ki bu konuyla hiç mi hiç alakası olmayan birşeyle. Alamıyorum sinirimi alamıyorum şu an o kadar bişileri kırıp dökmek parçalamak, o kadar bağırmak istiyorum ki.
  İstemiyorum onlardan gelecek doğumgünü kutlamasını. Hiçbir şey olmamış gibi gülmek ve üflemek mumları. Midemi bulandırıyor. 
  NEFRET EDİYORUM...