Bu Saatler ve AŞK..

  Hep bu saatlerde başlıyor benim duygusallığım sanırım.. Şu saat 1'i geçti mi benimde içime bir sevgi, duygusallık ya da umutsuzluk doğuyor.. Radyom açık her zamanki gibi.. Eski şarkılar çalıyor yine.. Ahh diyorum keşke yaşasaydım o dönemlerde, o radyolardan, o plaklardan dinleseydim bu şarkıları.. Şu an Fedon - Aşığınım çalıyor mesela.. Ne güzel anlatıyorsun o aşkları..
  Aşığınım yanımda olamasanda, aşığınım sana dokunamasamda, sonsuza dek aşığınım...

  Dedim ya bağladım yine duygusallağa.. O vakit 'aşk'ı konuşalım biraz.. 
  Ben inanmıyorum aşka.. Birinin bir başkasını o kadar çok sevebileceğine inanmıyorum.. Çünkü bana göre AŞK öyle bir şey ki kendinden bile vazgeçmek kimi zaman.. O yüzden 'sevmek' var 'hoşlanmak' var ama 'AŞK' yok.. Bir de eğer gerçekten bulan varsa gerçek 'aşk'ı sonsuza kadar sürmüyor bence.. Bir noktadan sonra aşk bitip eğer varsa 'sevgi' kalıyor en sonda 'saygı'.. Bana saman alevi gibi geliyor aşk.. Bir anda tutuşan kısa sürede kendini söndüren.. O yüzden sevgi varsa devam ediyor yoksa sönüp külleri kalıyor geriye sadece.. 
  Ben çok sevmek istiyorum, böyle sonuna kadar sevmek.. Ama tutan şeyler var beni o sevgiyi engelleyenler.. Hani diyorlar ya 'çok aşığım, çok seviyorum' sonra 1 hafta geçmeden başkasını takıyorlar koluna.. Ben hiç öyle olamadım mesela.. Bu kadar çabuk unutamadım hiçbir zaman hep kaldı bir yerlerde.. Yanlış anlaşılmasın yalnız bunlar sadece hoşlanmaydı AŞK değil.. Onu bile beceremedim yani doğru dürüst.. Aslında bunun için üzgün değilim hiç.. Bence 'gurur' duyulmalı bununla diye düşünüyorum.. Başkalarının sahte vaatleriyle kirletmedim kalbimi.. Çünkü biliyorum ki ister 20 yıldır tanış ister 40 bir insan sen onla hayaller kurarken seni bir anda bırakabilir.. O yüzden plan yapmamak en güzeli sanırım.. Ya da hiçbir zaman tamamen güvenmemek..
  'Güven' demişken ben sevdiklerime güvenmek isterim her zaman herkes gibi.. Arkamda olduklarını bilmek isterim.. Ve en büyük sorunlarımdan ya da taviz veremediğim konulardan biri bu.. Bir ilişkide güven olmadıktan sonra o ilişki neye yarar ki..  Ha olmuş ha olmamış.. Biraz da bundan benim yalnızlığım.. Daha ilk aşamada kalanlarla dolu hayatım.. 
   Ben hoşlandığından uzak duranlardanım.. Onun yüzüne gözlerinin içine bakamayanlardan.. Bakınca sanki her şeyi anlayacakmış gibi olanlardan.. Elim ayağım birbirine dolaşıp rezil olmaktan korkanlardan.. Saçma sapan sözler söylemekten korkanlardan.. Ahh işte yenebilsem bunları.. Hem onu görmek için can atıp hemde saklanmak için yer aramasam mesela..
  Bir zırhım var benim kırılmaktan korktuğum her şeyi çepeçevre saran kalın bir zırh.. Onun ilk aşaması 'güven'.. Maalesef şu ana kadar kimsenin giremediği.. Çünkü biliyorum ki ben o zırhı kaldırırsam çok kırılganım çok narinim.. O yüzden bu sertliğim bu hırçınlığım.. Ama kalkarsa eğer bir gün o zırh çok seversem eğer birini işte o zaman benden daha sadık daha seven biri olmaz sanırım.. Sonuna kadar bağlı.. Eğer bir gün çok 'seversem'..